به گزارش مشرق، در خرید گوشی باید به مشخصاتی توجه کرد که نسبت به سایر موارد از اهمیت بیشتری برخوردار است و حتی در برخی موارد اعداد کم بهتر از اعداد زیاد هستند. در این مطلب قصد داریم اطلاعاتی را که شرکت‌های سازنده در مورد مشخصات مختلف گوشی ارائه می‌دهند، بررسی کنیم. در این مطلب سعی شده است اطلاعات دقیقی در مورد هر یک از مشخصات اصلی ارائه شود و به زبانی ساده بیان شود. ممکن است اطلاعات ارائه شده در این مطلب جامع و کامل نباشد اما می‌‌تواند در خرید گوشی کمک کننده باشد.
 
صفحه نمایش: تعداد پیکسل‌ها در هر اینچ
 
استیو جابز که صفحه نمایش رتینا را تجاری سازی کرد و آن را به بازار عرضه کرد، معتقد بود زمانی که صفحه نمایش کمتر از ۱۲ اینچ باشد، چشم انسان نمی‌تواند بیشتر از ۳۰۰ پیکسل در هر اینچ مربع را تشخیص دهد. نظر استیو جابز این تصور غلط را که وضوح صفحه‌های نمایش نمی‌تواند در آینده بیشتر شود، تقویت کرد. اما باید گفت که نظر استیو جابز در این مورد اشتباه بوده است.
 
وضوح صفحه نمایش هنوز هم مهم است، زیرا بر خلاف نظر استیو جابز چشم انسان قادر است بیش از ۹۰۰ پیکسل در هر اینچ را تشخیص دهد که بسیار فراتر از توان فناوری‌های حال حاضر برای ساخت نمایشگرها است. مشخصه اصلی که در اینجا باید به آن توجه کرد، اصطلاح DPI (نفطه در هر اینچ) یا PPI (پیکسل در هر اینچ) است که نشان دهنده تعداد پیکسل‌ها در هر اینچ مربع است. در این زمان و با توجه به فناوری حال حاضر، DPI بیش از ۲۵۰ قابل قبول است، اما اگر قصد دارید یک گوشی رده بالا بخرید، این عدد حداقل باید ۴۰۰ باشد.
 
تعداد پیکسل‌های بیشتر در هر اینچ نیازمند قدرت پردازشی بیشتر و قدرت پردازشی بیشتر به معنای مصرف بیشتر باتری است. بنابراین برای ایجاد توازن بین عملکرد و بهره‌وری انرژی، DPI باید بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ باشد.
 
رم؛ هر چقدر بیشتر بهتر
 
رم نوعی حافظه موقت است که اطلاعات برای پردازش توسط پردازنده گوشی، در آن ذخیره می‌شود. شما زمانی به نقش مهم رم پی می‌برید که در حال انجام چند کار با گوشی خود باشید. اپلیکیشن‌هایی که به تازگی اجرا کرده‌اید، در حافظه رم ذخیره می‌شوند، تا هر زمانی که به آن‌ها نیاز پیدا کردید، در دسترس باشند.
 
اطلاعاتی همانند اطلاعات صفحه کلید، رابط‌های کاربری و همچنین اطلاعات صفحه اصلی (Hom page) در حافظه رم ذخیره می‌شوند، زیرا طراحان سیستم عامل‌های IOS و اندروید می‌دانند که کاربران گوشی‌ها در هر لحظه به این اطلاعات نیاز دارند. ذخیره سازی این اطلاعات بسته به نوع سیستم عامل، حداقل نیازمند ۵۰۰ مگابایت حافظه رم است. بنابراین برای اینکه سیستم عامل عملکرد روانی داشته است، رم گوشی باید بیش از این مقدار باشد.
 
هنگامی که می‌خواهید گوشی جدیدی بخرید، دستگاهی را انتخاب کنید که حداقل ۲ گیگابایت رم داشته باشد. اگر چه گوشی‌های IOS نسبت به گوشی‌های اندروید استفاده بهینه‌تری از رم دارند. اما با این وجود، سال گذشته گوشی آیفون ۶ اس به رم دو گیگابایتی مجهز شد. پس می‌توان گفت برای گوشی‌های جدید حداقل ۲ گیگابایت رم مورد نیاز است. دستگاه‌های جدید اندرویدی به رم ۳ یا ۴ گیگابایتی مجهز هستند که باعث می‌شود، این گوشی‌ها عملکرد روانی داشته باشند.
 
پردازنده (قسمت ۱): سرعت کلاک و اندازه فیزیکی سطح مجموعه تراشه‌ها‌ (Die size)
 
پردازنده یا CPU یکی از اصلی‌ترین قطعات گوشی است. پردازنده را می‌توان مغز گوشی در نظر گرفت و مشخصات آن تعیین می‌کند که گوشی شما سریع یا کند است. اما سرعت تنها شاخص پردازنده نیست. زمانی که استفاده بهینه از باتری، انجام چند کار با هم و قابلیت انجام کارهای مختلف زمان خاموش بودن صفحه نمایش را نیر در نظر می‌گیریم، به این نکته پی می‌بریم که به غیر از سرعت پردازنده باید به مشخصات دیگر آن نیز توجه کرد.
 
اساسی‌ترین عامل برای تعیین سرعت پردازنده‌ها، سرعت کلاک است که معمولا با واحد گیگاهرتز مشخص می‌شود.

 

امروزه سریع‌ترین پردازنده‌های موبایل سرعتی بین ۱٫۸ گیگاهرتز تا ۲٫۲ گیگاهرتز دارند؛ اما در کل سرعت بالای ۱ گیگاهرتز نیز قابل قبول است. عامل دیگری که باید به آن توجه کرد، اندازه فیزیکی سطح مجموعه تراشه‌های پردازنده یا Die size است. اگر بخواهیم به زبان ساده بیان کنیم، Die size اندازه فیزیکی قطعات تشکیل دهنده CPU است.

 

عدد مربوط به Die size هر چقدر کمتر باشد، بهتر است؛ زیرا هر چقدر اندازه فیزیکی سطح مجموعه تراشه‌های پردازنده کمتر باشد، گرمای کمتری نیز تولید می‌شود و در نتیجه اتلاف انرژی نیز کمتر است.

 

امروزه Die size پردازنده‌های رده بالای گوشی‌ها ۱۴ نانومتر است و در نسل قبلی پردازنده‌ها، این عدد ۲۰ نانومتر بود. بنابراین Die size بین ۱۴ تا ۲۰ نانومتر مناسب است.
 
پردازنده (قسمت ۲): عملکرد پردازنده‌های چند هسته‌ای و تک هسته‌ای
 
امروزه تقریبا پردازنده تک هسته‌ای یافت نمی‌شوند. با ظهور پردازنده‌های چند هسته‌ای، دوران هنگ کردن گوشی در زمان استفاده از تمام توان پردازنده، به پایان رسیده است؛ زیرا چندین هسته با کمک یکدیگر وظایف مربوط به پردازنده را انجام می‌دهند.
 
پس می‌توان گفت پردازنده‌های چند هسته‌ای، قطعا بهتر از پردازنده‌های تک هسته‌ای هستند. اما یک پردازنده چند هسته باید داشته باشد؟ اگر بخواهیم خلاصه جواب دهیم، باید بگوییم یک پردازنده حداقل به دو هسته نیاز دارد، اما لازم است در این مورد بیشتر توضیح دهیم.
 
تا زمانی که پردازنده‌ها دارای دو هسته باشند، هنوز هم سرعت کلاک یک شاخص مهم محسوب می‌شود. پردارنده‌های دو هسته‌ای با سرعت کلاک بالاتر نسبت به پردازنده‌های چند هسته‌ای با سرعت کلاک کمتر، عملکرد بهتری دارند. زیرا بسیاری از اپلیکیشن‌ها به صورتی برنامه نویسی شده‌اند که تنها بر یک هسته از پردازنده‌ها اجرا شوند؛ بنابراین هر چقدر سرعت یک هسته بیشتر باشد، بهتر است.
 
اما عامل دومی که باید در نظر گرفته شود، این است که برخی از اپلیکیشن‌هایی که دارای جلوه‌های گرافیکی زیادی هستند، این قابلیت‌ را دارند که عملیات پردازشی خود را روی چند هسته تقسیم کنند. امروزه برنامه‌ نویسی اپلیکیشن‌های گرافیکی موبایل به این روش آغاز شده است و اپلیکیشن‌های ویرایش عکس و فیلم از جمله این اپلیکیشن‌ها هستند. پردازنده‌های چند هسته‌ای برای اجرای این نوع از اپلیکیشن‌ها مناسب‌تر هستند.
 
به طور خلاصه باید بگوییم که همیشه در انتخاب پردازنده‌ها اول به سرعت کلاک و سپس به تعداد هسته‌ها توجه کنید. اگر گرافیست، گیمر حرفه‌ای و یا ویرایشگر فیلم هستید، حتی اگر سرعت کلاک پردازنده نیز مدنظرتان است، پردازنده‌ای را انتخاب کنید که دارای تعداد هسته بیشتری باشد.
 
پردازنده (قسمت ۳): هسته‌های کم مصرف و معماری پردازنده‌ها
 
اخیرا برخی از پردازنده‌های چند هسته‌ای به گونه‌ای طراحی شده‌اند، که یکی از هسته‌های آن به فعالیت‌هایی اختصاص داده می‌شود که نیازمند قدرت پردازشی زیادی نیستند و این اقدام حرکت بسیار خوبی در تولید پردازنده‌ها بوده است.

 

برای مثال برخی از پردازنده‌های گوشی دارای هسته‌ای هستند که همیشه درخواست‌های صوتی همانند "OK google” و "Hey siri” را پردازش می‌کند که باعثمی‌شود گوشی را از حالت استندبای خارج شود و درخواست صوتی مورد نظر را جستجو کند. به جای اینکه هسته‌های اصلی این دسته از فعالیت‌ها را پردازش کنند، هسته‌هایی تحت عنوان low powers cores انجام این وظایف را بر عهده می‌گیرند و در عین حال مصرف انرژی آن‌ها نیز بسیار کم است.
 
وقتی که در مورد باتری صحبت می‌کنیم، معماری پردازنده‌ها شاخص بسیار مهمی محسوب می‌شود. بیشتر پردازنده‌های موجود بر اساس معماری ARM یا ARM64 ساخته شده‌اند که طوری طراحی شده‌اند که هنگامی که فرد از گوشی استفاده نمی‌کند، حالت خواب (استندبای) آن‌ها سریعا فعال می‌شود. برخی از پردازنده‌های موبایل از معماری x86 و x64 استفاده می‌کنند که در ابتدا برای کامپیوترها با سرعت و قدرت خوبی طراحی شد، اما همانند پردازنده‌هایی که از معماری ARM یا ARM64 برخوردار هستند،  سریعا وارد حالت استندبای نمی‌شوند.
 
بنابراین در هنگام خرید گوشی، باید به دنبال پردازنده‌ای باشید که در هنگام خاموش بودن صفحه نمایش، فعالیت‌هایی را که نیازمند قدرت پردازشی زیادی نیستند، پردازش کنند و در عین حال مصرف باتری خیلی کمی نیز داشته باشند. اگر عمر باتری برای شما بسیار مهم است، بهتر است به جای انتخاب گوشی‌هایی با پردازنده‌های X86 یا X64 از گوشی‌هایی با پردازنده‌های ARM یا ARM64 استفاده کنید.
 
پردازنده گرافیکی: اهمیت تعداد هسته‌ها
 
پردازنده‌های گرافیکی نیز در عملکرد گوشی‌ها نقش بسزایی دارند، مخصوصا اگر بازی‌های زیادی را روی موبایل خود اجرا می‌کنید. امروزه بسیاری از گوشی‌ها از فناوری سیستم روی تراشه یا Soc استفاده می‌کنند که به معنای این است که پردازنده‌ گرافیکی در گوشی‌ها بر خلاف کامپیوترها، همراه با CPU گوشی در یک مدار مجتمع تعبیه شده است.
 
این موضوع به معنای این است که تشخیص مشخصات واقعی پردازنده‌های گرافیکی در گوشی‌ها کمی دشوار است و در واقع آن‌ها بخشی از پردازنده‌ اصلی گوشی‌ها هستند. می‌توان به جای تشریح و تشخیص پردازنده‌های گرافیکی، فقط شماره سریال آن‌ها را بررسی کرد.

 

تراشه اسنپدراگون از پردازنده گرافیکی آدرِنو و تراشه‌ اکسینوس از پردازنده گرافیکی مالی (Mali) استفاده می‌کنند و تراشه A9 اپل نیز دارای پردازنده‌های گرافیکی PowerVR است. در صفحه مشخصات گوشی به دنبال این کلید واژه‌ها بگردید و سپس عدد نوشته شده در کنار آن را مشاهده کنید. بنابراین آدرنو ۵۳۰ در مقایسه با آدرنو ۴۱۸ از قدرت گرافیکی بیشتری برخوردار است.
 
ذخیره سازی: حافظه داخلی یا خارجی یا سیستم ابری
 
ظرفیت ذخیره سازی گوشی‌ها (منظور حافظه رم یا حافظه گوشی نیست) شاخص مهمی برای میزان ذخیره سازی فایل‌های چندرسانه‌ای مانند عکس، فیلم یا موسیقی محسوب می‌شود. هر چقدر حافظه یک گوشی بیشتر باشد، فضای بیشتری برای ذخیره ‌سازی فایل‌ها در اختیار دارید. معمولا گوشی‌ها با حافظه داخلی ۸ گیگابایت عرضه می‌شوند.
 
اما سیستم عامل گوشی‌های هوشمند امروزی ۴ گیگابایت از حافظه ذخیره سازی را اشغال می‌کنند؛ بنابراین ۸ گیگابایت حافظه داخلی کافی نیست و گوشی‌ها حداقل باید ۱۶ گیگابایت حافظه داخلی داشته باشند. میزان حافظه مورد نیاز گوشی، به استفاده شما نیز بستگی دارد.
 
اگر با استفاده از سرویس موسیقی spotify به صورت آنلاین به موسیقی مورد علاقه خود گوش می‌دهید و فایل‌های صوتی را روی گوشی خود ذخیره نمی‌کنید، نیازی به حافظه زیادی نیست. اگر فایل‌های فیلم و عکس خود را در سیستم‌های ابری مانند سرویس Google Photo ذخیره کرده‌اید، به دلیل اینکه خود فایل‌ها در سرور های خارجی ذخیره شده‌اند و شما با گوشی خود فقط آن‌ها را تماشا می‌کنید، نیازی به حافظه زیاد نیست. برخی از گوشی‌ها از کارت حافظه نیز پشتیبانی می‌کنند که می‌توانید به وسیله آن‌ها حافظه گوشی را ارتقا دهید. امروزه معمولا از کارت‌های حافظه ۳۲ گیگابایتی یا ۶۴ گیگابایتی استفاده می‌شود.
 
باتری؛ میزان میلی آمپر اهمیت زیادی دارد
 
عمر باتری گوشی برای همه کاربران مهم است که به ظرفیت باتری بستگی دارد که و ظرفیت باتری هم با واحد میلی آمپر نمایش داده می‌شود. هر چقدر عدد میلی آمپر باتری بیشتر باشد، عمر باتری نیز بیشتر است. البته لازم به ذکر است که میزان بهره وری انرژی پردازنده گوشی، اندازه صفحه نمایش و نوع آن و مشخصات دیگر نیز در عمر باتری نقش مهمی را ایفا می‌کنند.

 

با این حال اگر مشخصات ذکر شده در دو گوشی یکسان بود، دستگاهی را انتخاب کنید که باتری آن دارای ظرفیت بیشتری است.
 
دوربین: مگاپیکسل اصلا مهم نیست
 
چندین سال است که شرکت‌های سازنده گوشی‌های هوشمند، بر سر دوربین گوشی با یکدیگر رقابت می‌کنند و همیشه روی عدد مگاپیکسل تمرکز می‌کنند. زیرا عدد مگاپیکسل جزء مشخصاتی است که مشتریان به راحتی آن را می‌فهمند؛ زیرا مگاپیکسل بیشتر به معنای تعداد پیکسل‌های بیشتر در عکس‌ها و در نتیجه وضوح بیشتر است.

 

امروزه حتی ساده‌ترین دوربین هم عکس‌هایی را ثبت می‌کنند که تعداد پیکسل‌های آن‌ها بیشتر از میزانی است که چشم انسان قادر است تشخیص دهد.

 

برای مثال یک تلویزیون ۴K رده بالا دارای وضوح ۸٫۳ مگاپیکسلی است، بنابراین حتی اگر چنین تلویزیونی هم در خانه خود داشته باشید، نمی‌توانید عکس‌های با وضوح بیشتر از ۸٫۳ مگاپیکسل را مشاهده کنید.
 
بنابراین بهتر است به جای توجه زیاد به عدد مگاپیکسل، به اندازه بزرگتر حسگر دوربین، اندازه بزرگتر پیکسل‌ها و دریچه دیافراگم عریض‌تر توجه کنید.

 

لازم به ذکر است که برخی از این مشخصات با اعداد کسری نشان داده می‌شود که کمی گیج کننده است. اندازه پیکسل یک عدد صحیح است و هر چقدر بیشتر باشد، بهتر است. اما عدد مربوط به دریچه دیافراگم به طور مثال به صورت f/2.0 نشان داده می‌شود و عدد کوچک‌تر به معنای دریچه دیافراگم عریض‌تر است.

 

برخی از افراد به اندازه پیکسل‌ها نیز توجه می‌کنند که با تقسیم عدد ۱ بر تعداد اینچ نمایش داده می‌شود؛ بنابراین در اینجا هم باید به دنبال عدد مقسوم علیه کوچک‌تر باشید.
 
در مورد فیلم‌برداری باید گفت هر چقدر اعداد مربوط به وضوح بیشتر باشد، بهتر است. وضوح فیلم برداری بالاتر (۱۰۸۰p ،۲۱۶۰p) به معنای این است که دوربین گوشی شما دیرتر قدیمی می‌شود. تعداد فریم بیشتر در ثانیه به معنای فیلم‌برداری روان‌تر است.
 
مورد آخر که باید به آن اشاره کرد، ویژگی ثبت تصویر است. ثبت تصویر نوری (OIS) ویژگی جدیدی است که در تلفن‌های هوشمند رده بالا به کار رفته است که حسگر دوربین را برای کاهش لرزش در هنگام فیلمبرداری یا تاری در هنگام عکاسی، به صورت مکانیکی ثابت می‌کند.

 

تثبیت تصویر الکترونیکی (EIS) نیز همین کار را انجام می‌دهد با این تفاوت که پس از فیلم‌برداری یا عکاسی، برای کاهش لرزش یا تاری از نرم‌افزار ضد لرزش یا ضد تاری استفاده می‌شود. EIS بهتر از OIS نیست اما بهتر از این است که دوربین برای تثبیت تصویر، هیچ قابلیتی نداشته باشد.

 

بنابراین اول به دنبال گوشی هوشمندی باشید که دوربین آن مجهز به قابلیت OIS باشد و دوربینی که مجهز به EIS باشد، نیز گزینه نسبتا خوبی محسوب می‌شود؛ اما هرگز دوربینی را انتخاب نکنید که هیچ قابلیتی برای تثبیت تصویر ندارد.

 

منبع: کلیک